ANTÓN PATIÑO. OCÉANO

Instalación. 2014

 A mostra de  Antón Patiño, Océano, é moito máis cunha exposición, pois o artista, prántéxanos unha achega  a temática vinculada no mar na súa pintura, a partir dunha instalación no espazo do  Museo do Mar, con obras de décadas anteriores, recentes e pezas feitas en exclusiva para este espazo. Esta mostra é asemade, un achegamento conceptual a ese sentimento oceánico que aparece desde os anos oitenta na obra de Patiño, a partir de  recursos abstractos que tentan suxerir emocións propias dunha paisaxe mítica e os seus procesos sensoriais.

Fragmento de MEMORIA BRANCA

 Existe unha  vocación táctil no emprego do verniz, relevos a partir de distintas capas de cor, verquidos, dripping ou impastos, en varios soportes que configura un relato pictórico, que é, en moitas ocasións doloroso, como nas obras que  lembran ao desastre do Prestige, pero que busca afondar na memoria emocional do espectador.

MAREA NEGRA. Técnica mixta sobre lenzo

 A partir das fotografías falaremos das pezas que aparecen como: Redes, Marea negra, Inventario de escumas, Memoria subacuática, Ollos de boi e Arquivo da desfeita.

Ante a peza ARQUIVO DA DESFEITA

Presenta un rexistro das diferentes contornas das pegadas do chapapote sobre unha chea de ´taboas nas queforon  colocadas as manas negras doalcatrán, e que está acompañada do "Caderno do Prestiga" nunha pantalla.

Coa peza INVENTARIO DE ESCUMAS

OLLOS DE BOI

Unha ringleira de ocos (tondos), que aluden a xanelas abertas ao infindo mariño en pezas que aluden a estética do valeiro en pinceladas leves con técnica mixta.

MEMORIA SUBACUÁTICA

Presenta un extenso panorama das profundidades mariñas de case seis metros de longo, que pretende rodear a quen o mire cun rexistro de masas orgánicas e fosforescencias verdes e azuis.

 Nestas pezas, as pegadas e signos soterrados coma unha escrita no lenzo, son como o lugar da batalla do artista na soidade do seu propio territorio mental, atacando o soporte a partir deses movementos acuáticos para proxectar as súas emocións nese espazo pictórico no  que a pintura aparece en distintos soportes onde  fusiona xestos amplos e desinhibidos con evocacións simbólicas.

INVENTARIO DE ESCUMAS

MEMORIA BRANCA

Abarca unha superficie de 10 metros de longo que fusiona nunha secuencia onírica a realidade e o xesto sobre un fondo de branco mineralizado no que atópanse graffitis e relampos de verniz, e que acompáñase con catrodados brancos pousados no chan e pintados con símbolos.

REDES

 O feito pictórico aparece na obra de Patiño, como físico e poético simultáneamente, nunha obra que se caracteriza pola intensidade da cor en todas as súas etapas, a excepción do ciclo adicado ás “Mareas negras” (finais años 80) suxerido polas catástrofes no litoral galego, onde predomina unha gama sombría por necesidades de expresividade dramática, dramatismo e escuridade que aparece tamén nas pezas “Noite de treboada” e “Furna do Fingal” , presentes nesta exposición, onde habitan o acougo e ao mesmo tempo o misterio. 

NOITE DE TREBOADA

FURNA DE FINGAL

O alumnado ante a peza MEMORIA SUBACUÁTICA

Ante unha das pezas da mostra 

ANTÓN PATIÑO: Selección de obras on PhotoPeach

ANTÓN PULIDO. ANTOLÓXICA

Escaleira. 1982. Óleo sobre lenzo

 Dende os seus primeiros anos como artista, no que destaca un autorretrato do ano 1970 ata as súas últimas obras deste ano 2014, a mostra presenta unha axeitadísima representación das obras máis significativas do artista, pasando polas súas obras dos anos oitenta e noventa, moi religadas a un expresionismo europeo cen por cen atlántico e polas súas primeiras “Kermesses” de carácter certamente figurativo, aínda que botamos de menos, (eu polo menos) algún dos seus grabados dos anos 70, en augaforte e carborundum.

Kermesse. 2010. Acrílico sobre lenzo

  A partir das fotografías realizadas na mostra e doutras que fun rescatando do meu arquivo e que están expostas, falaremos da proposta estética de Pulido.

O Berbés.  1978. Óleo sobre lenzo

  Nas obras dos anos oitenta e noventa a súa obra mantén unha forte relación coa estética romántica na creación de paisaxes onde as figuras ailladas e solitarias están en contacto coa natureza desolada ou nos seus interiores, mundos pechados onde habita o silenzo. As figuras ailladas, en cadros violentamente valeiros, están explorando a súa propia relación cos grandes enigmas e respirando ese aire silandeiro e meditativo que permiten a quen os mira -a partir dunha forte carga emocional- un máximo de empatía.

Explicando a peza "Camiño vermello" do ano 1988

Ceo amarelo. 1980. Óleo sobre lenzo

Salmantiga. 1988

Abismo. 1991.Óleo sobre lenzo

O numeroso alumnado ante a peza Abismo.

Músico II. 1992. Técnica mixta sobre lenzo

  Aínda así, eses espazos onde habitan as figuras de Pulido, participan da esperanza, neses camiños que  obrigan a unha participación nunca pasiva na mirada e que nos ofrece unha imaxe da pintura, expresiva e xestual, que aparece tamén nas súas obras máis actuais, nesas “Kermesses” onde achégase a unha abstractización da forma, que en ocasións faise irrecoñecible en signos que están perto dunha linguaxe infantil ou dos grafitti, en trazos simples que mixtúranse con pinceladas dunha cor potente e cun maremagnum de liñas e trazos, que participan da reflexión sobre a arte e o proceso creativo.

Camiñante VII. 2005. Técnica mixta sobre lenzo

Un grupo do  alumnado co artista Pulido

O alumnado diante da obra "Kermesse"

ANTÓN PULIDO: Escolma de obras on PhotoPeach