BLOG DA PROFESORA E ARTISTA PLÁSTICA PAULA MARIÑO


lunes, 18 de agosto de 2014

ROMANTICISMO: EUGÈNE DELACROIX (Parte I)

 
Autorretrato
 
A principios do século XIX non había en Europa galerías de arte para que @s artistas puideran expoñer e o público disfrutara deles e puidera mercalos. Será en Francia, grazas a intervención do conde Forbin, director de museos do goberno da Restauración, onde se liberalizaron as institucións artísticas o que e facilitou a creación dos SALÓNS, un lugar nun gran espazo do Louvre onde @s artistas expuseron cada dous anos con gran éxito de público e prensa.
 No ano 1815, Delacroix de 17 anos entra como aprendiz no obradoiro de Pierre Guérin, onde comparte estudo e traballo con Théodore Géricault, oito anos máis vello, que tivo unha grande sona no Salón de 1818, cunha peza titulada «A balsa da Medusa». Cunha infancia marcada pola orfandade primeiro de pai e logo de nai, dende moi novo tivo unha  grande necesidade de sona e diñeiro, conceptos sinónimos na Francia daqueles anos.


Visitaba frecuentemente o Louvre, estudando e copiando aos grandes pintores que admiraba: Rubens, Velázquez, Rembrandt, Paolo Veronese, e se debatiuse entre a tradición e o clasicismo e desexo de hachar, tralas apariencias, a realidade. Pero ao mesmo tiempo estuda a Goya e interesase pola litografía, publicando algunhos grabados en "Le Miroir". O pintor paisaxista Bonington aprendeulle a pintar a naturaleza. Raymond Soulier  iniciuno na acuarela. En 1816 inscribese na Escola de Belas Artes, onde contrae amizades que lle durarán toda a vida.

 
Estudo de desnudo na Academia
 
  No ano 1822, presenta no Salón a obra «Dante e Virxilio no inferno», tema que levantou emocións e co que atinou pois a obra foi adquirida polo estado francés, quen expoñeuno inicialmente no Museo de Luxemburg.

 
Dante e Virxilio no inferno.1822
 Coincidindo con este éxito comezou a escribir o seu JOURNAL, diarío íntimo do artista, e un dos primeiros exemplos deste xénero literario que foi moi habitual en moitoscreadores do Romanticismo.
Desde o ano 1822, a súa producción estivo dirixida en exclusiva ás exposicións do Salón. No ano 1824, presenta un novo tema «A matanza de Quíos», inspirado nun episodio da guerra da independencia de Grecia. Parece ser que tras contemplar no Salón varias obras de Constable, paisaxista inglés, decidiu levarse a súa obra ao estudio e repintar o fondo antes de voltar a pendurala. A peza levantou unha grande polémica polo tratamento do tema e a execución, pero foi mercada de novo polo goberno.



«A matanza de Quíos», simboliza a consolidación e desenvolvemento dun tema clave do Romanticismo: as causas perdidas. Un dos aspectos estilísticos máis salientables desta obra son: o diferente tratamento dos tons da pel dos persoaxes (uns claros, outros escuros e algúns case verdes), a impronta da obra de Rubens e o traballo do estudo co modelado do desnudo e o tratamento dos corpos, co que o artista  transmite emocións grazas ao emprego da cor e as transparencias, que deixa ver a vida que palpita baixo a pel dos seus protagonistas.
 Clarificado o seu futuro profesional, abandona os seus estudios de música, aínda que esta continuou formando parte da súa vida, como constata o interesante intercambio que mantivo con músicos da época. Berlioz, inspirouse nunha serie de litografías do artista sobre o «Fausto» de Goethe, para a súa ópera «A condena de Fausto». A música aumenta a enerxía creativa de Delacroix, quen fixo retratos de músicos como Rossini, Paganini e Chopin e de xente do eido da cultura.
 
 
Paganini.1831
 
 
Chopin.1938

 
George Sand.1838 
 
 No ano 1825, Delacroix  vai a Inglaterra onde pasará tres meses estudando aos pintores ingleses, de maneira especial coñece a John Constable, o maior paisaxista europeo da época. Trata de desvelar a técnica e máis o emprego das cores, analizando os efectos psíquicos que estes provocan. Cando tras a súa estancia en Marrocos chega a Francia leva moitas acuarelas, e regresará a Toulon con máis de 100 debuxos e croquis da súa andaina; se conservan tres deles no Museo do Louvre e un no Museo Condé de Chantilly.
 
 
Debuxo feito en Marrocos.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

No hay comentarios:

Publicar un comentario