Bodegón con caracois
Será en Florencia a cidade
onde desenvolve o seu traballo en debuxos, pasteles e témperas, en obras que
son unha síntese entre as naturezas mortas e o deseño científico. O ambiente
florentino é quizais un dos mais adecuados para o desenvolvemento deste tipo de
obras, debido ao interese pola ciencia do Gran duque Fernando II e do seu irmán
Leopoldo, quen funda a “Accademia del
Cimento”, para financiar a investigación científica.
Bodegón con melón e mosca
Algunhas
das súas obras son unha sorte de bodegóns, onde aparecen caveiras, nunha sorte
de alegoría, a vanitas, que amonestan ao espectador sobre a caducidade dos bens
temporais e a brevidade da vida, pero sen a dramática iluminación doutros artistas
barrocos como o español Valdés Leal, coñecido polas alegorías Finis gloriae mundi e In ictu oculi(1672). Este tipo de
bodegóns chamados Vanitas, e dicir,
vaidade é un xénero propio do Barroco, que reflexiona sobre a futilidade do
mundo e do coñecemento humano. Neste tipo de representacións aparece unha caveira,
que representa á norte, libros, velas e tipo tipo de obxectos, inútiles cando
chega a norte, no que o predominio do valeiro en unha boa parte do soporte
pictórico, provoca unha sensación case metafísica.
Caveira e reloxo
De
feito, no século XVII, estes bodegóns moralizantes fixéronse moi frecuentes
como “Memento mori”, complemento
indispensable para a predicación e a devoción en Europa baixo formas e con
intencións apenas diferentes no norte e no sur, para o catolicismo e para o
protestantismo.
Caveira froitas e botella
No hay comentarios:
Publicar un comentario